Bir derenin okyanusa özlemiydin belki, sen: havanın oksijene olan ihtiyaciydin, sen o parlak yıldız, hani sırt üstü yattığında var ya ! O en parlak yıldız, işte sen oydun, eskişehir’in Günyüzun’de, belki de Polatlı da, o senden belki uzun yıllar önce, hani bir kompartıman vardı, Ankara tren garından, istanbul treninin kompartımanı, hani sana ilk dokunuslarimin adresi, hareket halindeki tren, belki bir saatlik yol ama bize bir ömür olan. Hatirliyormusun; Atatürk Orman Çiftliğinde öpüşmemizi, kameralar kaydederdi ama biz saklanırken haykırırdık birileri görsün diye, ne guzel aşk ti sevgilin…
Belki kızımız belki oğlumuz olacaktı, ama ne guzel olacaktı değilmi aşkım?
Ben Ağustos ta toprak, sen ise yagmursun, gel beni ıslat yıllar sonra, var ol, ben seninle varım aşkım…
Sen!
