O GÜNLERDE OKUMAK….

Ben gördüm,bu günleri…
ve böyle bir sınıfta başladım okuma hayatıma. …
yıl 1954 tokat turhal,büyükbirep köyü ilkokulu.,dayımın kızı,nazmiye ablam ilk kez orda öğretmenlik yapıcaktı …onun ilk tayin yeriydi.o 19 unda bir genç kız öğretmen,ben 6 yaşında bir çocuk…iki kuzen…
ve beni de yanında götürdü..
Ona yoldaş arkadaş olacaktım..
öyle demişti babası ismail dayım…
ilk okul 1 nci sınıfı orda okudum…
bir güz mevsimi ,eylül”dü zaman …
Toprak damlı evlerin ,bir köy meydanı çevresinde,
6 kurnalı,kocaman gürül gürül akan çeşmesi …bir de damların loğlanması
ve köyün sararmış sonsuz üzüm bağları kalmış belleğimde..
asıl hiç unutamadığım..
mezarlık ortasında 1 sınıf ve bizim kaldığımız tek odadan ibaret ilk okulu…
içinde su yoktu odanın..
sadece bir ocak vardı…
bir de yatak serilen ahşap sekisi…
sınıf mı tek biraz büyükçe,3 erli ,20 çocuğun oturabileceği ahşap sıralı,duvarda bir kara tahta,…
silgi ve tebeşirler…
duvarına yakın,insan yapısını,iç ve dışıyla gösteren,benim geceleri rüyama giren o tek maket…
Özlem ve üzüldüğümde yada gizlice ağladığım da,
– rüyama girdi korktum ..da ondan
dediğim tek bahanemdi.
köy çeşmesinden ben getirirdim bakraçla suyu… köylü çocuklardan çemiç ( siyah üzüm kurusuna denir di) istediğim için ,ilköğretmenim, ablam tarafından ceza olarak,tek ayak üstü 1 ders boyu köşede durmuştum.
Köyde hiç süt tozu görmedim.ama çok süt içirdi ablam..
hemde her sabah..
çünkü çay ve şekerimiz yoktu…